وابستگی ها به صورت دوست داشتن و دوست نداشتن در دنیای واقعیت به صورت عمل هرروزمان,مارادرگیر و گرفتار کرده است. بزرگی می گفت, درد بزرگ در کنار گذاشتن کار بد نیست, دردناک ترین کار این است که کار خوب را کنار بگذاریم,کار خوب و کار بد را کنار گذاشتن ,این آغاز حرکت به سمت عدم وابستگی هاست, وقتی عملی بر مبنای دوست داشتن و دوست نداشتن صورت میگرد, آنچه مطرح هست ,, خودمان ,, هستیم و حود محور تمام کارهایی است که انجام میدهیم , ما بدون در نظرگرفتن نتیجه و عواقب کار ,که بازگشت به خودمان دارد,به این روش عادت کرده ایم. انسانی که در راه خودشناسی قدم گذاشته پی به اینکه ,تمام نتیجه و عواقب هر عملی را خداوند تعیین کرده , این نظم را ادراک میکند و عالم بر این نظم میشود,وخود را از عملی که بر مبنای خوب و بد , به آن عادت کرده آرام آرام دور میکند و خود را به عمل ,, درست ,, دیسیپلین میدهد. ابراز شیفتگی های خود را و دوستی دنیا را در کار خوب و کار بد می بیند, امید و امیدواری کمک و یاری خواستن های خود را به وابستگی ها ,می بیند, رعایت کردن و رعایت نکردن های خودرا ,که عاری از ترس از خدا است ,میبیند, و با شناخت و معرفت به عواقب ونتیجه هر عمل که صددرصد ازآن گریزی نیست راه درست که نظم است ,را با چشمان باز انتخاب میکند,و خود را به شهر امن میرساند و به امنیت دست پیدا میکند, و این راه نجات است,ما بدون خودشناسی نمی توانیم وارد شهر امن شویم ,.یکی از راه های شناخت , کارو راه درست , دیدن عواقب و نتیجه و محصول عمل , قبل از عمل کردن است, پاینده باشید.